De thema’s waren dit jaar Michelangelo, pottenkijker, Shakespeare en genuinfluencer. Het is boeiend om te zien hoe verschillend de uitwerking van een bepaald thema kan zijn. Het meest was gekozen voor het thema pottenkijker. We zien onder andere een originele hangende constructie bestaande uit een gordijn, een sleutelgat en daarachter de voorstelling waar de toeschouwer als pottenkijker naar toegetrokken wordt. Heel anders was de environment (kunstzinnige vormgeving van een bepaalde ruimte). In een klassiek ingerichte kamer zien we overal ogen. Bij het zien van dit kunstwerk vraag je jezelf af wie de pottenkijker is, ben jij dat, of is dat het kunstwerk zelf? Een andere leerling had het woord pottenkijker letterlijk genomen. We zien de silhouetten van twee vrouwen dansend in een club. De toeschouwer kijkt letterlijk naar twee ‘potten’.
Dit kunstwerk sluit aan bij een ander thema dat de leerlingen konden kiezen, namelijk genuinfluencer. Een genuinfluencer staat aan het voorfront van gendergelijkheid en sociale rechtvaardigheid. Een genuinfluencer deelt adviezen en verspreidt onbevooroordeeld informatie in plaats van mensen te willen beïnvloeden. We zien bijvoorbeeld een beeld van een vrouw waarin haar lichaam wordt getoond, zoals dat op social media staat en tegelijkertijd haar lichaam zoals dat werkelijk is. Om de aanklacht tegen plastische chirurgie te benadrukken hangt er een injectienaald bij het lichaam. Een ander kunstwerk bestaat uit kleurige schilderijen van een vrouwenlichaam, waarbij de kreet ‘dare to be you’ staat.
De twee overige thema’s waren Michelangelo en ‘All the worlds a stage', een gedicht van Shakespeare. Michelangelo zien we onder andere terug in een geschilderde bewerking van ‘De schepping van Adam’, waarbij het ditmaal de handen van Michelangelo zelf blijken te zijn. In een duister schilderij, geïnspireerd door het gedicht van Shakespeare, zien we een vrouw in ogenschijnlijke vrede liggen. Maar achter de coulissen zien we dat een bedreigend tafereel zich boven haar afspeelt. Hiermee wordt gesymboliseerd dat je iemand alleen beoordeelt op dat wat je aan de buitenkant ziet, want je ziet niet wat er letterlijk achter de schermen gebeurt.
Door Mark Spijkers