Interessant genoeg wa
s dit verzoek van de vreemde man in de Griekse oudheid helemaal zo vreemd niet, het was zelfs heel gebruikelijk. Sterker nog: pas na de maaltijd was het fatsoenlijk om als gastheer te vragen wie de vreemdeling eigenlijk was en waar hij vandaan kwam. Het waren andere tijden, zeker als je kijkt naar de moderne omgang met vreemdelingen en precies daarom kozen we voor die confrontatie met de ‘vreemde Grieken’.
Het lijkt misschien een beetje vreemd voor een KCV-dag met als thema ‘het klassieke theater’ om het hier over te hebben, maar dat was het geenszins. Het bleek later op de dag zelfs een perfect passende keuze. De leerlingen uit gymnasium 4 en 5 kregen namelijk een privé-voorstelling van theatergroep Aluin. Ook wij wisten als docenten niet goed wat we konden verwachten van hun versie van de Odyssee, één van de invloedrijkste verhalen uit de oudheid, maar het bleek een voltreffer.
Drie acteurs gingen met zo min mogelijk attributen en heel veel humor in een uur door het grote verhaal heen. Het trok ook de nodige bekijks van leerlingen die langsliepen: een lege mediatheek, 24 leerlingen en drie vreemde mensen in reddingsvesten. Ze hebben echt wat gemist. De acteurs waren overigens minstens zo lovend over het leuke publiek, dat hadden ze echt wel eens anders ervaren.
Om niet helemaal blanco het stuk te hoeven bekijken, introduceerden we bij de leerlingen twee dingen: hoe klassiek Griekse toneelstukken opgevoerd werden en waar het verhaal van Odysseus eigenlijk over gaat. Beide onderwerpen zijn veel te groot voor tweemaal een les van 50 minuten, dus ook aan ons was het een kunst om dat wat te beperken. Een goed idee om het dus te hebben over de manier waarop de Griekse omgang met vreemdelingen een rode draad vormt door de avonturen van Odysseus, die op talloze plekken als vreemdeling belandt. En het ‘Griekse theater voor dummies’ focuste zich vooral op de beperkingen van het klassieke toneel en de manieren waarop de toneelschrijvers daarmee konden omgaan. En dat alle succesvolle manieren om een verhaal te vertellen op het klassieke toneel terugkomen in moderne films en series. Al die elementen kwamen prachtig terug in het stuk.
Daarmee was de dag nog niet klaar en het onderwerp van het klassieke theater ook niet. Het was immers de hoogste tijd om echt te beginnen met de opdracht, die verbonden is aan de KCV-dag: tover jouw favoriete film om tot een klassiek toneelstuk. Tijd dus om een deel van een klassiek toneelstuk te lezen, een schrijver en thema te kiezen en te bedenken hoe je met al de beperkingen van het klassieke theater toch het moderne verhaal overeind kan houden. Toen dat eenmaal gedaan was (met de opdracht zijn ze nog druk bezig, die leveren ze in aan het begin van de volgende KCV-dag), kwam er toch echt een einde aan de projectdag over het klassieke theater. En om de leerlingen te citeren: “Die was echt veel leuker dan verwacht!”
Het levert ons twee mooie vooruitzichten op: een tweede interessante KCV-dag over een ander klassiek thema en een stapel prachtige moderne klassieke toneelstukken om te lezen. We kunnen ons vervelender nakijkwerk voorstellen.