Zondag 15 maart
Ik had aan het begin van deze dag nog flink wat te doen voor mijn tentamens, die morgen zouden beginnen. Ik was nog bezig met Grieks, teksten leren, en natuurkunde, samenvatten.
Om 17:00 had ik afgesproken met een klasgenoot van geschiedenis even te videobellen, want we zouden samen ons mondeling voorbereiden. Er zou om 17:00 ook een persconferentie zijn over of de scholen wel of niet door zouden gaan, maar deze werd uitgesteld tot 17:30. Tijdens het halfuur videobellen wat we nog hadden hebben we niet veel voor geschiedenis gedaan, maar vooral gepraat over de hele situatie. Beiden waren we in een onrustige, verwarde stemming. Tegelijkertijd waren er in drie verschillende groepsapps met klasgenoten gesprekken over de hele situatie. Het leek erop dat iedereen in onze stemming deelde. Toen om 17:30 de persconferentie begon, hebben we hem samen bekeken, terwijl we aan het videobellen waren. Zo nu en dan keken we elkaar verbaasd of blij of boos aan. Alle horeca moet dicht, dus onze baantjes gaan ook niet door. Daar gaat ons geld. De scholen gaan dicht. Wat had dit dan voor ons te betekenen? Zouden de tentamens aankomende week wel doorgaan? Moesten we nu nog verder leren? Zouden de examens worden uitgesteld? Dat kan echt niet, dan kunnen we niet op examenreis! De quarantaine werd uitgesteld tot 6 april, wat heeft dat dan te betekenen voor de laatste schooldag? Het was chaos in de groepsapps toen ik ophing na mijn gesprek met de klasgenoot. Veel mensen hadden meneer Smit, de examencoördinator, al gemaild. Andere mensen zeiden ‘doe dat nou niet, die man heeft al genoeg op zijn bord’. Hij zou ons vanzelf wel mailen. En dat deed hij, zo’n twee uur later. De tentamens zouden volgende week niet doorgaan, ze waren in vol overleg hoe en wanneer ze dan wel gehouden zouden worden. We moesten maar afwachten. Dus dat deden we. Ik heb later die avond nog gevideobeld met drie andere vriendinnen, en allemaal waren we in een ondefinieerbare, chaotische stemming. We hadden veel adrenaline, we waren heel onrustig, we waren boos maar ook wel een beetje blij omdat de tentamens uitgesteld waren. We waren een klein beetje bang voor hoe het nu verder zou gaan. Het is gewoon zo’n bizarre tijd. Ik ben benieuwd hoe het nu verder gaat de komende weken.
Maandag 16 maart
Deze dag begon goed. We hebben eerst met ons gezin een zogenaamde stand-up gedaan: om 8 uur allemaal beneden staan, vertellen wat je van plan bent deze dag en wie/wat je daarvoor nodig hebt. Mijn ouders hadden beide allerlei video-overleggen, en dan mochten we ze niet storen. Ze hebben ook bedacht dat wij iedere dag een uur moeten sporten en naar buiten. Normaal fietsen we doordeweeks namelijk op en neer naar school en dan komen we wel aan die tijd. Ik heb bedacht dat ik dan om de dag echt even een work-out buiten ga doen. Mijn vader had nog wel gewichten en de zon scheen heerlijk dus dat heb ik vandaag een uur lang gedaan. Verder ben ik toch wel voor school bezig geweest, vooral voor Fries en natuurkunde. En natuurlijk heb ik alle extra tijd gebruikt om even lekker te netflixen. ‘s Avonds heb ik weer even gevideobeld met mijn vriendinnen. We waren allemaal iets kalmer, maar nog steeds wel in de war over de hele situatie. Ik heb er wel zin in, de komende drie weken. Als ik die work-outs drie weken lang volhoud kan ik misschien zelfs een summerbody trainen! Verder kan ik, behalve dat ik voor de derde tentamenweek leer, ook al beginnen met leren voor de examens. Dat scheelt later weer. Wie weet kan ik zelfs
weer eens beginnen boeken te lezen voor mijn plezier ipv voor school!
Woensdag 18 maart
Voor vandaag had ik een hele planning gemaakt, waarbij ik leerwerk voor vier verschillende vakken had ingepland. Ook was het weer work-out tijd en ik had mijn moeder beloofd haar te helpen in de moestuin. De hele dag was het me goed gelukt om me aan mijn planning te houden, tot om 15:00 een mailtje van meneer Smit aankwam. De tentamens gingen door, volgende week gaan ze beginnen volgens hetzelfde rooster. Maar, en hier komt het, we gingen ze thuis maken. Mondelinge en schriftelijke tentamens moesten we zelf thuis maken, met behulp van Google Classroom en Google Meet. De nu gebruikelijke chaos in de groepsapps begon weer. Deze mail riep alleen maar meer vragen op en veel mensen konden eigenlijk niet geloven dat de school zoveel vertrouwen in ons stelde. Sommige beweerden dat ze zeker van plan waren misbruik van dit vertrouwen te maken. Anderen zeiden dat ze zich dan schuldig zouden voelen. Ik zelf weet het nog niet zo goed. Het is een
lastige kwestie. Ik vind het wel heel chill dat ik niet meer twee uur per tentamen kwijt ben om op en neer naar school te gaan voor de tentamens. Als ik dan klaar ben met een tentamen kan ik meteen weer verder leren voor andere tentamens, best wel ideaal. Ik heb weer met een vriendin gevideobeld want we moesten even met iemand praten over de hele situatie. De gekke stemming was weer terug, en ik heb de rest van de dag niet zoveel meer gedaan voor school. Ik heb met mijn ouders overlegd, want voor de mondelinge tentamens zal ik ook gebruik moeten maken van hun kantoor. De schriftelijke tentamens weet ik nog niet of ik die wel op mijn eigen kamer wil maken, met mijn broertje en zusje er vlakbij. Ik weet wel dat veel
andere leerlingen niet hetzelfde geluk hebben als ik met ons kantoor, sommigen hebben niet eens een laptop die ze kunnen gebruiken. In ieder geval ga ik de rest van deze week weer flink leren, zodat ik helemaal klaar ben voor de tentamens.